ਵਿਚ ਬਜ਼ਾਰੀਂ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੁੱਝ ਫਿਰਦੀਆਂ ਨੇ ਸੁੰਦਰੀਆਂ।
ਉਂਗਲਾਂ ਭਾਲਣ ਲਈ ਤੁਰੀਆਂ ਹੋਣ ਜਿੱਦਾਂ ਮੁੰਦਰੀਆਂ।
ਕੇਹਾ ਲਿਬਾਸ ਪਾ ਲਿਆ ਏ ਅੱਜ ਦੀ ਤਹਿਜ਼ੀਬ ਨੇ,
ਰੂਹਾਂ ਨਕਾਬਪੋਸ਼ ਤੇ ਬੇਪਰਦ ਹੋਈਆਂ ਇੰਦਰੀਆਂ।
ਬਾਕੀ ਨਕਸ਼ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਹੀ, ’ਲੀਕ ਲਏ ਮੁਸੱਵਰ ਨੇ,
ਅੱਖੀਆਂ ਹੀ ਨਾ ਬਣ ਸਕੀਆਂ, ਉਸ ਕੋਲੋਂ ਸੁਪਨਿੰਦਰੀਆਂ।
ਸੂਰਤ ਉਸ ਦੀ ਭੋਲ਼ੀ-ਭਾਲ਼ੀ, ਪੂਰੀ ਮੋਮੋਠਗਣੀ ਹੈ,
ਸੀਰਤ ਅੱਗੇ ਗੋਡੇ ਟੇਕਣ ‘ਬਾਦਲੀਆਂ ਅਮਰਿੰਦਰੀਆਂ’।
ਖ਼ਬਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਖ਼ਬਰਾਂ ਹੋ ਗਏ, ਸਾਰੀ ਉਮਰਾ ਕਲਮ ਘਸਾਈ,
ਫੇਰ ਵੀ ਸਾਥੋਂ ਸਿੱਖ ਨਾ ਹੋਈਆਂ, ‘ਹਮਦਰਦੀ ਬਰਜਿੰਦਰੀਆਂ’।
ਬੰਦੇ ’ਤੇ ਇਤਰਾਜ਼ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਤੇਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਸੁਨੱਖੇ ਨੂੰ,
ਸ਼ਾਇਰੀ ਦੇ ਬਹਾਨੇ ਕਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ‘ਬਖ਼ਸ਼ਿੰਦਰੀਆਂ’।
ਉਂਗਲਾਂ ਭਾਲਣ ਲਈ ਤੁਰੀਆਂ ਹੋਣ ਜਿੱਦਾਂ ਮੁੰਦਰੀਆਂ।
ਕੇਹਾ ਲਿਬਾਸ ਪਾ ਲਿਆ ਏ ਅੱਜ ਦੀ ਤਹਿਜ਼ੀਬ ਨੇ,
ਬਾਕੀ ਨਕਸ਼ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਹੀ, ’ਲੀਕ ਲਏ ਮੁਸੱਵਰ ਨੇ,
ਅੱਖੀਆਂ ਹੀ ਨਾ ਬਣ ਸਕੀਆਂ, ਉਸ ਕੋਲੋਂ ਸੁਪਨਿੰਦਰੀਆਂ।
ਸੂਰਤ ਉਸ ਦੀ ਭੋਲ਼ੀ-ਭਾਲ਼ੀ, ਪੂਰੀ ਮੋਮੋਠਗਣੀ ਹੈ,
ਸੀਰਤ ਅੱਗੇ ਗੋਡੇ ਟੇਕਣ ‘ਬਾਦਲੀਆਂ ਅਮਰਿੰਦਰੀਆਂ’।
ਖ਼ਬਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਖ਼ਬਰਾਂ ਹੋ ਗਏ, ਸਾਰੀ ਉਮਰਾ ਕਲਮ ਘਸਾਈ,
ਫੇਰ ਵੀ ਸਾਥੋਂ ਸਿੱਖ ਨਾ ਹੋਈਆਂ, ‘ਹਮਦਰਦੀ ਬਰਜਿੰਦਰੀਆਂ’।
ਬੰਦੇ ’ਤੇ ਇਤਰਾਜ਼ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਤੇਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਸੁਨੱਖੇ ਨੂੰ,
ਸ਼ਾਇਰੀ ਦੇ ਬਹਾਨੇ ਕਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ‘ਬਖ਼ਸ਼ਿੰਦਰੀਆਂ’।
ਸਾਹਿਤਕ ਸਲਾਮ ਬਖ਼ਸ਼ਿੰਦਰ ਜੀ ,
ReplyDeleteਤੁਸੀਂ ਆਪਣੀ ਰਿਟਾਇਰਮੈਂਟ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਲਿਖਿਆ ਸੀ ਕਿ ਮਨ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਅਜਿਹਾ ਹੈ ਜੋ ਆਪਣੀ ਨੌਕਰੀ ਦੌਰਾਨ ਤੁਸੀਂ ਲਿਖ ਨਹੀਂ ਸਕੇ , ਜਾਂ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੇ ਹਾਲਾਤ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਜਾਜ਼ਤ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੇ ਸੀ, ਤੇ ਉਹ ਤੁਸੀਂ ਰਿਟਾਇਰਮੈਂਟ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੀ ਦਿਲ ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਕੱਢੋਗੇ | ਤੁਹਾਡੀ ਇਹ ਗ਼ਜ਼ਲ ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਸਾਰਥਕ ਕਰਦੀ ਹੈ .... ਅੱਛਾ ਲੱਗਾ ...